қылағай

қылағай
зат. кәсіб.
Шортанның қылтаннан үлкен, шорағайдан кішісі.
зат.
Қоспақ пен айыр түйеден туған әлсіз, осал тұқым.
зат. кәсіб.
Шортанның қылтаннан үлкен, шорағайдан кішісі.

Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Смотреть что такое "қылағай" в других словарях:

  • қылағай — 1 (Гур., Маңғ.) біртума мен үлектен туған (жөңнен басталып олардың ұрғашылары мен үлектен алынған) бесінші ұрпақ 2 (Қост., Жанг.) шортанның ең кішісі. Шортан қ ы л а ғ а й д а н пайда болады (Қост., Жанг.). Бірақ бұл күні де дәл кешегідей сонша… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • қылаңыт — … 2. ауыс. Байқалу, сезілу; жылт ете қалу. Жат жерде жүріп жан берген ұланды мұндай қадамға итермелеген не нәрсе деген ой да қ ы л а ң ы т а д ы санада (Қаз. әдеб., 12. 06. 09) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • ылаң — зат. в ет. Ірі қара малда (сиырда) болатын жұқпалы індет. Бұл індет жылқыда – жамандат, түйеде – қарабез, ақшелек, ірі қарада – қараталақ, ы л а ң, қойда – топалаң, ешкіде – шекшек деп аталатын (Х.Арғынбаев, Қаз. этногр., 108). Топалаң деген атау …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • қылаң боз — Ашық, шымқай боз …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

  • қылаң қылу — (Шымк., Арыс) шайын аз құю …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • ылаққылау — Қ орда., Арал) келемеж ету, кекесін ету, біреуге күлу. Оралбай Серікке сөз айтқызып ы л а қ қ ы л а п отыр Қ орда., Арал) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • ылаңғада — (Монғ.) арасында. Құмырсқадай құжынаған адамдардың ы л а ң ғ а д а даусы мен тар көшелерге сығылысқан кісі аяғы арқылы бұрқыраған шаң, күзгі қапырық ыстыққа тұншығып тынысы тарылған Жәнібек, … (С. Тәу., Ақыр Жән., 260) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • қылаңқұйрық — зат. бот. Шөлді, шөлейтті жерлерде өсетін бозғылт түсті бұта. Көкпек, жусан, бұйырғынды жалпақ дала артта қалды. Ара тұра изен, құмаршық, түйеқарын, ірі бұтадан – қ ы л а ң қ ұ й р ы қ, шағыр, дүзген (Ғ.Сыланов, Замана., 294). Жал жал шағылдардың …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • жерқылаң — зат. Жер түстес қылаң ат. Ж е р қ ы л а ң мінген екі жігіт кешкі салқынмен есіп жүріп кеткенде, кер бетеге, боз көденің арасында зорға көрінгендей (М. Әуезов, Таң. шығ., 1, 292) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • дәт қыла алмау — (ҚХР) батылдық жасай алмау, жүрексіну. Басы әңкі тәңкі бола әлгі асханаға барды, айналасына мұқият қарап шықты. Бірақ асхана қожайынынан сұрауға д ә т қ ы л а а л м а д ы (А. Тал., Шала дар. оқ) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»